Yup, am talking about the movie The Godfather… a trilogy film by Mario Puzo… Isa ito sa mga movies na pinanood namin sa subject na Film 201 when I was in college.I admit na ‘di ko naintindihan ang movie noong panoorin namin kaya hanggang ngayon, am still wandering kung paano ako nakagawa ng critic about that film... Malamang na kapag nabasa ko kung anong critic ang ginawa ko noon, pagtatawanan ko ito, dahil alam kong mali... hehehe. Wala talaga kasi akong matandaan kahit isang scene man lang sa movie, unlike Casablanca na isa rin sa mga pinanood namin, somehow, my mga scene akong natatandaan.
This past few week, nagkaroon ako ng interest na panoorin ulit ang The Godfather, why? Dahil lagi kong naririnig na maganda raw ito and most of my friends, isa ito sa mga favorite movies nila.
What’s with the movie The Godfather? Well, panonoorin ko na lang ulit baka this time ma-appreciate ko na at maging isa na rin sa mga favorite movies ko.
.
o0o
.
Moving forward… as I’ve said, want to share something mushy about me… here is it! Have you ever been into a situation wherein you fall for a person but you just ignore it kahit mahal mo rin siya at nag-rely sa sinasabing “kung kayo… kayo?” Well...
Useless kung magre-rely lang sa sinasabing “kung kayo… kayo” without doing your part. Ibinibigay na ng pagkakataon pero inaayawan mo pa... desisyon mo na lang ang kulang, kumbaga.
When I was in college, there was this guy who became so close to me (naikuwento ko na siya sa’yo Malaya). We’re good friends… as in bestfriend! I know that he loves me dahil sinasabi niya at alam din niya na I feel something for him pero ‘di ko sinasabi… something like “kulang na lang sagot ko para maging kami.” Am still young that time (naks) so I ignored him and told my self na “kung kami… kami!”
Nagkahiwalay kami dahil nag-transfer ako ng ibang school… nawalan ng communication, but after two years… out of the blue, binigyan ulit kami ng pagkakataon na magkaroon ng communication. Same thing, he told that he still loves me, but same thing din sa akin… IGNORE!
Useless kung magre-rely lang sa sinasabing “kung kayo… kayo” without doing your part. Ibinibigay na ng pagkakataon pero inaayawan mo pa... desisyon mo na lang ang kulang, kumbaga.
When I was in college, there was this guy who became so close to me (naikuwento ko na siya sa’yo Malaya). We’re good friends… as in bestfriend! I know that he loves me dahil sinasabi niya at alam din niya na I feel something for him pero ‘di ko sinasabi… something like “kulang na lang sagot ko para maging kami.” Am still young that time (naks) so I ignored him and told my self na “kung kami… kami!”
Nagkahiwalay kami dahil nag-transfer ako ng ibang school… nawalan ng communication, but after two years… out of the blue, binigyan ulit kami ng pagkakataon na magkaroon ng communication. Same thing, he told that he still loves me, but same thing din sa akin… IGNORE!
Nawalan ng communication, suddenly nagkaroon ulit and that time, may girlfriend na siya. He told me na ganu’n pa rin ang nararamdaman niya para sa akin and he is willing to leave the girl for me. I loved him that time, but rather than to admit it, sinabi ko na may boyfreind ako where in fact, wala naman talaga! Ganu'n na rin siguro sinagot ko dahil guilty ako kapag iniwan niya ang girlfriend niya na kilala ko rin at kilala ako... so, nag-rely na lang ako sa sinasabing “kung kayo… kayo!”
Nawalan kami ulit ng communication, till one day, a friend of mine told me that this guy already got married with his girlfriend. I feel really sad that moment.
That night… can’t help it… I cried talaga… as in nakikita ko ang patak ng luha ko sa wooden table at saka ko na-realized na ang dami ko palang sinayang na pagkakataon.
But anyway… am happy for him and for his wife… they deserved to be in each other’s arm!
I know na there’s a reason kung bakit ganito ang nangyari. From this, I’ve learned my lesson… don’t waste any single moment na ibinibigay na ng pagkakataon kahit ano pa ito!
That night… can’t help it… I cried talaga… as in nakikita ko ang patak ng luha ko sa wooden table at saka ko na-realized na ang dami ko palang sinayang na pagkakataon.
But anyway… am happy for him and for his wife… they deserved to be in each other’s arm!
I know na there’s a reason kung bakit ganito ang nangyari. From this, I’ve learned my lesson… don’t waste any single moment na ibinibigay na ng pagkakataon kahit ano pa ito!
.
o0o
.
Let us always remember that every tear of sadness that we shed for a person we love is a capsule of memory that we have to leave behind. We fall in love so that we will learn, we get hurt so that we will become strong, and we cry so that we can let go and find our place in the life of someone who will love us the way we have loved.
Let us always remember that every tear of sadness that we shed for a person we love is a capsule of memory that we have to leave behind. We fall in love so that we will learn, we get hurt so that we will become strong, and we cry so that we can let go and find our place in the life of someone who will love us the way we have loved.
.
Lovenotes
Happy weekend!
2 comments:
hmmm... i've watched all 3 recently, ganyan din nung unang pinanood ko yan, kinda boring for me. :)
the godfather trilogy... para sa akin, pinakamagandang pelikula s alahat.... puwera pa ang casablanca, gone with the wind, etc., etc., etc., natatandaan ko na si nino rota ang nag-arrange para sa musical score, at natatandaan ko rin na na-sue si nino rota back in early 90's dahil parang may kinopya or hango na magkahawing ang musical score, natatandaan ko rin na inilaban muli para sa oscars ang godfather III, hindi nga lang nanalo, napanalunan yata ay sa "costume" kungdi nagkakamali.... godfather III ay ukol sa familia na ang tema, sabi, madugo daw, iniiwasan na ang too much violent scenes, pero anduduon pa rin.... i love it noong mamatay ang isa sa anak ni michael corleone.... i could harldy felt ang emotion lalo noong magsisigaw na si al pacino, kitang-kita ang emosyon, sabay pa ang score ni mascagni na cavalleria rusticana.... nataon noong isinu-shoot ang pelikula ay idinadaos ang cavalleria rusticana scenes..... part three ay ukol sa family, mob, mafia, ukol sa salitang "whore"... everytime na ipinapanooran ko ang PART III ay naiiyak ako lalo't sa part noong mamatay daughter... and mind you, superb ang setting sa end part lalo noong mamatay si michael,,,, nahulog ang hawak na orange... sumubsob ang ulo sa baldosa, at
umalikabok, sabay lapit ng isang aso (dog)...... ang anggulo sa pagkakuha ng cinematography? superb....
pinaka-maganda pa rin ang part I.... magmula kay don vito corleone sa corleone hanggang kay appolonia.... isinambit ni appolonia ang "monday, tuesday, wednesday" sabay, ka-fooommmm!!! :) who could ever forget noong first time pumatay si michael at itinago ang pistola sa banyo.... ang teacher na pangalan ay nancy, noong bumisita si michael kay diane keaton sa eskuwelahan....
part II, nakakuha rin ng oscars.... siya lang ang sequel na nakakuha ng oscar para sa best picture, akala ko nga pumapangatlo ang part III, HINDI PALA... anduduon na si robert de niro... noong nagnanakaw ng carpet para sa familia....... .... sa part III, after 20 years pa nasundan.... hindi na pumayag si.... forgot the pangalan ng attorney nila.... dahil sa budget na hinihingi ay parang nag-cut ng budget heheheh....
marami pa, paulit-ulit ko pinapanooran ang godfather trilogy... everytime lalong lumalalim..... parang halo-halo na sabi nga ng isang aeta na nagtataka't sinabing " habang lumalalim eh lalong sumasarap"
Post a Comment