RAINBOW

MAY 2, 2010, Sunday
On my way home to Pampanga from Manaoag, Pangasinan... suddenly, it rains!
After the rain, I saw a rainbow in its perfect ark!
I was amazed when I saw it, maybe because it's been a long time since the last time I saw a rainbow. So I grabbed my mobile to capture the moment.

On that day, it was a magical feeling upon staring to the rainbow while pondering things.
As if, the rainbow says... in every situations or circumstances, there's always a happy ending!

QUARTER DOLLAR

IF things are really meant for you, in the most unexpected situation, you can have them! If not, whether you like it or not, or even how hard you try to have those things... you cannot have them!

Someone gave me a 2 quarter dollars, 1 five cents and 1 cent. Unfortunately, nawala ang isa sa dalawang quarter dollar way way back and I don’t know kung saan siya nawala… naibayad ko ba siya sa jeep, nahulog or what... basta nawala siya nang 'di ko sinasadya.

As the days goes by, I never thought na kakailanganin ko ‘yung quarter dollar na nawala for a personal reason. From then on, inisip ko and I prayed na if it is meant, sana makita ko 'yung coin na nawala bago dumating ang araw na kailangan ko ito. I don't know kung saan o paano ko hahanapin 'yung foreign coin o paano kaya ako makakakita ng kapalit nito. Pumasok na rin sa isip ko na 'di ko na makikita ‘yun quarter dollar at baka ‘yung tatlong US coin na lang talaga ang nasa akin kapag dumating ‘yung araw na hinihintay ko. Despite of that, I keep on believing na, if it is meant... makikita o makakakita ako ng kapalit.

Life is full of surprises! Every day, every moment, every minute, every second, every hour and even in the most unexpected situation, may mga surprises! Would you believe that after a long time looking for a quarter dollar, finally, I found one, unexpectedly?!

Last Sunday, March 7, 2010, date of my devotion to Our Lady of Rosary of Manaoag. Around 3:40 in the morning sa bus terminal, after kong bumili ng ticket and before getting in the bus for a bit long trip going to Pangasinan, routine ko na mag-restroom muna to fix my self. Sa bus terminal, after using the restroom, you have to pay coins. That day, I don’t have 3 peso and all I have is 5 peso. Since self busing ang pagbabayad at dahil 5 peso nga ang pera ko, I have to take 2 coins as my sukli. To my surprise… nang susuklian ko na ang sarili ko, woot-woot, naging dollar sign ang eyeballs ko... I saw a quarter dollar! Ito ba ‘yung quarter dollar ko na nawala?

It took a moment bago ako nakapag-decide whether to take the quarter dollar and 1 peso coin as my change or what. I told myself na baka ito nga ‘yung nawawala kong quarter dollar, baka naibayad ko siya noon sa mga nauna kong trip. Baka dahil sa 'di pa ganu'n kagising ang diwa noon sa mga nauna kong trip, 'di ko napansin na naibayad ko 'yung US coin nang 'di ko sinasadya. Naisip ko rin na ‘di lang naman ako ang may quarter dollar, puwedeng hindi sa akin ‘yun. But since wala naman siguro na kusang kukuha sa foreign coin as their sukli or else accidentally ay makuha nila 'yun dahil sa pagmamadali. Probably quits na rin siguro kung kukunin ko 'yung quarter dollar as my sukli kung hindi man 'yun ang quarter dollar ko na nawala. Kasi, unintentionally, nawala ko 'yung coin, naibayad ko man sa jeep or what... 'di magagamit 'yung quarter dollar ko ng kung sino man ang nakakuha. Kaya kung kukunin ko 'yung foreign coin, 'di ko rin ito magagamit para ipambili... bottom line, kinuha ko ‘yung quarter dollar and 1 peso coin as my sukli.

Complete na ‘yung US coins... complete na bago pa dumating 'yung araw na hinihintay ko. Kung talagang kailangan mo ang isang bagay, ibibigay at ibibigay o ibabalik at ibabalik ito sa’yo ng pagkakataon in the most unexpected situation nang walang ka-effort-effort. Kung hindi naman talaga para sa'yo at 'di mo naman masyado kailangan, kahit anong sikap at tigaya ang gawin mo, hindi ‘yun mapapasaiyo.

Life is full of surprises… surprises to make or break! But one thing for sure… in every surprises, there’s always a realization. Realization that we can use for the next surprise that life will bring us! What I’ve realized sa missing quarter dollar… ibibigay at ibibigay ng pagkakataon ang mga bagay na talagang para sa’yo, lalo na sa oras na kailangan mo... surprisingly! We don't have to push our self to have what we want or what we need in an instant, for every thing has it's own perfect time. Kung may nawala sa'yo, just in time... may kapalit ito! If it is meant to be yours, whatever it is, mapapasaiyo ito... sometimes it doesn't matter kung ito 'yung exact na kailangan mo, the point is, ibibigay sa'yo kung ano 'yung para sa'yo na kailangan mo... just in time... sa perfect time... mapapasaiyo ito, surprisingly — just be patient!

Complete na 'yung US coins ko... 2 quarter dollar, 1 five cents and 1 cent. Nakumpleto ko sila bago dumating 'yung araw na hinihintay ko. Just in time... complete na sila!

Happy Tuesday!

PAHINGI PO NG KONTING BARYA, PANGKAIN LANG PO

IT’S already 4:30 in the afternoon and I have mashed potato and coke here in my table as my miryenda… kain po tayo!

Every morning, on my way to work from Espanya to Quezon Avenue, halos naging parte na ng umaga ko habang sakay ng jeep ang mga batang lalaki o babae na umaakyat sa jeep at nag-aabot ng sobre sa mga pasahero para manlimos. Batambata sila actually, ages 5 to 10 siguro... madungis, blond ang buhok at gusut-gusot at walang tsinelas. Nakasulat sa mga sobre na iniaabot nila sa mga pasahero sa jeep na "Ate/Kuya, pahingi po ng konting barya, pangkain lang po.” While waiting for their sobre, ‘yung ibang mga bata kumakanta pa using a drum na gawa sa lata ng gatas at pipes and honestly, hindi ko maintindihan ang kanilang kanta... iba ang kanilang dialect. May mga bata rin naman na mag-aabot lang ng sobre tapos, maghihintay na lang.

Madalas kong ma-encounter ang mga batang ito, almost 4 times a week siguro. Minsan, twice a day pa… morning pagpasok ko ng office at evening pag-uwi ko from office. Actually, last quarter pa ng 2009 nang ma-encounter ko ang mga batang ito na sumasakay sa jeep na may dalang sobre at nanlilimos. Minsan naman, habang sakay ako ng jeep, nakikita ko lang silang nakaupo sa tabi ng kalsada... grupu-grupo.

This morning, may na-encounter na naman ako na batang nanlilimos sa jeep. After niyang ma-distribute ‘yung kanyang sobre, naupo siya sa tabi ko. Tinanong ko siya kung anong pangalan niya habang sinisilid ko sa sobre ang barya. Tiningnan lang niya ako at hindi siya sumagot. Tinanong ko kung saan siya nakatira. Sumagot naman siya kaso hindi ko maintindihan, ewan kung mahina lang ba talaga ang boses niya o talagang ‘di ko naintindihan ang mismong dialect niya. Tinanong ko siya kung paano siya nakarating dito sa Maynila. Hindi siya nagsalita, sa halip kinolekta na niya ‘yung mga sobreng pinamigay niya sa mga pasahero sa jeep at walang anu-ano… bigla na lang siyang tumalon sa jeep.

Malakas na “my goodness” ang nasabi ko dahil sa ginawang pagtalon ng bata habang umaandar ang jeep at sabay tawid sa kabilang kalsada sa kabila na maraming nagdaraang sasakyan na puwede siyang masagasaan. Tsk tsk… hindi siya maisasalba ng barya na nilagay ko sobre niya, kahit pagsama-samahin pa niya siguro ang lahat ng barya na nagbigay din sa kanya na mga kasakay ko sa jeep, 'di aabot na pampagamot kapag naaksidente siya. Parang walang dumadaang mabibilis na mga sasakyan kung tumawid siya ng kalsada… whewww!

Everytime na nakikita ko ang mga bata ito, lagi kong naitatanong sa sarili ko na "saan galing ang mga batang ito at paano sila nakarating dito sa Maynila?" "May mga magulang o kasama kaya nila ang kanilang mga magulang dito sa Maynila para sila ay bantayan?" "May balak kayang gawin ang mga nasa posisyon para matulungan ang mga batang ito?" "Baka gusto nilang bumalik na ng kanilang probinsiya, ang kaso, wala silang pera para pamasahe pabalik ng probinsiya?"

Ubos na ang miryenda kong mashed potato at itong coke ko, malapit na ring maubos. Thanks for reading my post… ‘till my next post po.

Happy Monday!

MORE BLESSINGS THIS 2010... HAPPINESS IN LIFE!

IT'S been a longggggggggggggggggggggggggggggggggggg while when I had my last post here. Anyway, anyway, anyway... do I have to give myself a warm welcome back to the blog world? Ammm *thinking* ... BIG HUG TO MYSELF... WELCOME BACK TO THE BLOG WORLD THE MAVEN!

Not that late for me I guess to greet everyone here in the blog world a HAPPY NEW YEAR. Wishing everybody that the whole year of 2010 will be prosperous for all of us... may the good Lord grant all our prayers and wishes in the past year this year. More blessings for all of us!

Year 2009 has passed... it's already 2010... everything should change. Time to cast all the negative things inside our system... time to get over to the pain we've been through in the past year. Look forward for a brighter and happy tomorrow. Time to open our hands to receive new and more blessings in our life from God. Time to open our hearts for new chances along our way. Time to get up and pick all the pieces that scattered in our life that created mess in our existence. Time to face tomorrow with strength from God. Time to get ready for the new sagas in life!

BIG HUG TO EVERYONE... MORE HAPPINESS IN LIFE THIS 2010!!!